Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

Στη Σιωπή της αλήθειας...

..συνθέτει η ΑΓΑΠΗ


Τα Χριστούγεννα είναι πολύ μεγάλη γιορτή για εμάς που αγαπάμε τον Ιησού επειδή ήρθε σαν Πνεύμα Άγιο και σαρκώθηκε μόνο και μόνο για να επιμείνει στα απολύτως βασικά: Πρώτα απ’ όλα στην αγάπη. Να αγαπάμε τον διπλανό μας όσο και τον εαυτό μας – και να αγαπαμε πολύ. Που σημαίνει ότι πρέπει να αγαπήσουμε τον εαυτό μας πραγματικά και ουσιαστικά, να τον αναγνωρίσουμε, να τον αποδεχτούμε, να γίνουμε μαζί του φίλοι αληθινοί, για να μπορέσουμε μετά, αυτό που κερδίσαμε, να το μοιράσουμε και να το μοιραστούμε και με τους άλλους, με τον διπλανό μας.

Άλλο από την αγάπη δεν ενδιαφέρει τον Χριστό. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα. Θεωρίες και αναλύσεις και αυστηρότητες και διάφορα κοσμικά «κόλπα» μέσα στους αιώνες από όλες τις εκκλησίες της πολύ μεγάλης πια αυτής θρησκείας που πολύ διαστρεβλώθηκε και κακοδιαφημίστηκε. Ακόμα και σήμερα οι περισσότεροι πλησιάζουν τον Ιησού με πολύ μπερδεμένες σκέψεις στο μυαλό τους, ενώ αρκεί μόνο ένα ιμάτιο κι’ ένα  ζευγάρι σανδάλια, πίστη, σιγουριά και εγωϊσμό μηδενισμένο. Μήτρες με διαμαντικά και ρούχα ιερατικά πανάκριβα, δεσποτάδες με ποιμαντικές ράβδους φορτωμένες ασήμια, χρυσό, πολύτιμες πέτρες και διακοσμήσεις,  μεγάλα και ακριβά σπίτια και γραφεία, αυτοκίνητα πολυτελή με οδηγούς, σαν τα υπουργικά που κοροϊδεύουμε, όλα αυτά και άλλα πολλά έχουνε κάνει τους λογικά σκεπτόμενους ανθρώπους να «ενοχλούνται» κυριολεκτικά από όλο αυτό το πανηγύρι της ματαιότητας που χρεώνει όσο θέλει τα «μυστήρια» και λειτουργεί σαν πνευματικό “catering”  στο οποίο απευθύνεσαι στις μεγάλες χαρές και στον μεγάλο πόνο γιατί «έτσι γίνεται» κι’ όχι γιατί αυτό ζητάει η ψυχή σου.




Όμως ο Χριστός ήρθε στον κόσμο όπως όλοι μας, γυμνός – και διάλεξε έναν χώρο ταπεινό και μεγαλειώδη στην απλότητα του για να γεννηθεί. Και όποιος πιστεύει πως, πράγματι, ο δημιουργός του σύμπαντος κόσμου, θέλησε κάποια στιγμή να φορέσει την στολή της ανθρώπινης σάρκας, καταλαβαίνει πως αυτό έγινε γιατι κάτι, ενα μήνυμα, έπρεπε να μεταδοθεί στους τρελαμένους (από τότε) «ισχυρούς» και τους έχοντες την τάση να συσσωρεύουν αγαθά με ένα πάθος αξιοπερίεργο για λογικό όν. Γιατί κάθε λογικός άνθρωπος ξέρει πως ίσα που προλαβαίνει να κόψει μια βόλτα σ’ αυτή την διάσταση και αυτόν τον πλανήτη και πως, πολύ γρήγορα, θα εγκαταλείψει εδώ το σώμα του να ξαναγίνει χώμα και θα φύγει ολόγυμνος όπως ήρθε.

Αν λοιπόν το σώμα δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα ιδιοφυώς κατασκευασμένο όχημα που μόνο εδώ στη γη μπορεί να μας είναι χρήσιμο για κάποιες δεκαετίες  (αν έχουμε υγεία), όλο το παιχνίδι, όλος ο αγώνας, όλη η ουσία, είναι για την ενέργεια που «εμψυχώνει» το σώμα και του δίνει ζωή, την ψυχή μας. Αυτή είναι που συνεχίζει και χωρίς σώμα, που προϋπήρχε και χωρίς σώμα. Για χάρη της γίνεται αυτό το ταξίδι και ο Χριστός μας λέει πως το μεγάλο κέρδος που μπορεί να αποκομίσει  μια ψυχή ντυμένη για κάποιες δεκαετίες με ένα σώμα ανθρώπινο, είναι αγάπη. Να εμπλουτίσει τις εμπειρίες και τα βιώματά της με αυτήν την δυνατή ενέργεια που, όπως φαίνεται, υπάρχει διάχυτη σ’ αυτόν τον πανέμορφο πλανήτη με τις τρείς διαστάσεις του -και τον Χρόνο.

Αγάπη λέει ο Χριστός και τίποτε άλλο. Ούτε «πρέπει», ούτε «μη», ούτε άλλες εντολές θέλει να δώσει – να υπογραμμίσει μόνο με τα θαύματα και τις παραβολές του και την ίδια τη ζωή του πως το μεγάλο μυστικό, η πιο ισχυρή ενέργεια στο σύμπαν που δεν γνωρίζει θάνατο, ούτε χρόνο, ούτε ύλη, ούτε «ήττες» και «νίκες», ούτε βέβαια εγωϊσμούς, ανταγωνισμούς και «αυστηρότητες», είναι η αγάπη. Η αγάπη που θα καταφέρουμε να ενεργοποιήσουμε μέσα μας κάνοντας την μεγάλη και πολύ δύσκολη προσπάθεια να γνωρίσουμε τον εαυτό μας όπως πραγματικά είναι και όχι όπως θα θέλαμε να είναι. Αυτή μας η γνωριμία με αυτό που είμαστε, με την ίδια την ψυχή που κουβαλάμε,  θέλει πολλή δουλειά, πολλή τόλμη, υπομονή, επιμονή, ελπίδα και πίστη πως θα τα καταφέρουμε –έστω και την ενδεκάτη ώρα. Γιατί η ψυχή μας μπορεί να μην μας αρέσει – για πολλούς και διάφορους λόγους. Μπορεί να κουβαλάει βαθειά σκοτάδια που εμείς οφείλουμε να τα βγάλουμε στο φώς. Μπορεί να μας τρομάζει πάρα πολύ με την τεράστια δύναμή της και την επιμονή της και τον αγώνα της – με όλα όσα ζητάει από μας, όσα απαιτεί για να έρθει η εσωτερική αρμονία που είναι και προϋπόθεση για να ευδοκιμήσει η αγάπη.

Αυτός είναι ο Ιησούς Χριστός  ο γλυκύτατος Ιησούς που μας λέει να τον ακολουθήσουμε στο φωτεινό μονοπάτι της βαθειάς αγάπης (που τόσο μας τρομάζει) και μας βεβαιώνει ότι το φορτίο του είναι ελαφρύ.  Δεν ζητάει τίποτα –μόνο να μάθουμε να αγαπάμε.  Αυτή είναι η θρησκεία του.'




Όλα τα άλλα που του φορτώσανε οι αιώνες δεν έχουν καμία σχέση με όσα θέλησε, σαν δημιουργός του σύμπαντος κόσμου, να μας «επικοινωνήσει»: «Τεκνία αγαπάτε αλλήλους». Αυτή είναι η "πληροφορία", αυτό είναι το μυστικό που τα κρατάει όλα ενωμένα μέσα σε μια αρμονία ασύλληπτη που έρχεται από το άπειρο και προχωράει στο άπειρο. Η αγάπη.

Το μόνο που θέλει να πάρει η ψυχή μας από αυτή την διαδρομή  στις γήϊνες τρείς διαστάσεις, είναι να φωτιστεί και να φορτιστεί με τις ενέργειες της αγάπης.

Ολα τα άλλα που "φορτώθηκε" η διδασκαλία του Ιησού είναι συχνά χρήσιμα αλλά δεν είναι ο πραγματικός στόχος, ο σκοπός, το Φώς το αληθινό.

Το Φώς το αληθινό είναι η Αγάπη.



Άρης Δαβαράκης




Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

Ο καρπός

..της σιωπής



Ο καρπός της προσευχής



Ο καρπός της πίστης είναι η αγάπη. 
Ο καρπός της αγάπης



Ο καρπός της προσφοράς 
είναι η ειρήνη. 


Μητέρα Τερέζα  1910 - 1997 

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ: στη Δήμητρα.