Δε μπορείς ..

..ν' αποτιμάς 

τους ουρανούς

όταν όλα σου τα χρόνια 

είναι έγκλειστα!

Μαρίνος Καρβελάς

Κι όμως μπορείς 

αν στους ερειπιώνες 

του μάταιου

Η Απλότητα είναι

επι της πραγματικότητας 

το κελί που ταπεινά 

σε οδηγεί στον Έσω ουρανό.

Μακάριος είναι ο άνδρας ..

..που δεν πορεύθηκε 

στη βουλή των ασεβών 

και δεν εστάθηκε 

στην οδό των αμαρτωλών

Ψαλμ. α' 1

H του Προδρόμου ένδοξος απoτομή, 

οικονομία γέγονέ τις θεϊκή, 

ινα και τοις εν Αδη 

του Σωτήρος κηρύξη την έλευσιν.

 Θρηνείτω ουν Ηρωδιάς, 

Άνομον φόνον αιτήσασα, 

ου νόμον γαρ τον του Θεού,

 ου ζώντα αιώνα ηγάπησεν, 

αλλ' επίπλαστον πρόσκαιρον.

Τα γκράφιτι ..

..της μοναχικότητας

είναι 

το εργόχειρο της ψυχής 

που ποθεί το απρόσμενο

απο το ακατέργαστο 

το απλού

Είμαστε ..

..όλοι μας

Γι'αυτό

στο πεντάγραμμο 

της ζωής 

ας σολάρουμε 

τα βαθύτερα Θέλω μας 

για να αξιωθούμε 

ωραιότερο ταξίδι 

επι γης απ' το 

Μαζί 

των Ανθρώπων 

δεν υπάρχει.

Αύγουστος...

Να μην ξεχάσω κείνο το Φως 

ιλαρόν στις εσπερινές Ακολουθίες.

Τον ήλιο που στην πατρίδα μου 

βασιλεύει, δεν δύει απλώς.

Τη σκιά που ρίχνουν τα καμπαναριά 

στους ασβεστωμένους τοίχους.

Τα ανοιχτά παράθυρα με θέα το Αιγαίο. 

Τις φωνές, τα γέλια των παιδιών 

στους απάνω μαχαλάδες.

Τα γόνατα να μην ξεχάσω. 

Αυτά που ανεβαίνουν 

τον ανήφορο της Πίστης.

Τα χέρια που χάιδεψαν, 

έπλυναν, ταχτάρισαν μωρά. 

Τα μάτια να μην ξεχάσω, 

την αφή, την μυρωδιά 

που κολλάει στις μνήμες πάνω. 

Την ποδιά της μάνας μου 

που πάστρευε το σπίτι 

να το ‘βρει καθαρό η Παναγιά στη γιορτή της.

Γιατί τον θάνατο τον λέμε Κοίμηση εμείς! 

Και τους νεκρούς μας 

πιο ζωντανούς 

κι απ’ τους ζωντανούς 

ακόμα τους νογάμε.

Γι’ αυτό με βλέπεις  απόλυτα 

προσηλωμένο

στην ταπεινή απλότητα

 όποτε μπαίνει Αύγουστος.

Νίκος Διακογιάννης

Ο Δρόμος ολομόναχος..

..μέσα στο τόσο πλήθος 

γιατί κανείς 
δεν βρίσκεται 

που να τον αγαπάει

..αυτο σημαίνει

 συν  αισθάνομαι

γυμνώνω την ψυχή

που αρνείται να ντυθεί

τα εγκόσμια αποφόρια.